بیماری‌های کبدی

1. علل بیماری‌های کبدی

1. استرس و اضطراب‌های روزمره زندگی شهری؛
2. استفاده از مواد غذایی صنعتی و غذاهای آماده و فست فودها؛
3. بی نظمی درخوردن و خوابیدن، بی برنامگی در رژیم غذایی و رعایت نکردن آداب غذا خوردن؛
4. استفاده از داروهای شیمیایی، به خصوص آنتی بیوتیک‌ها که مقاومت بدن را کاهش می‌دهند و بر عکس پارازیت‌ها مقاومتشان نسبت به دارو افزایش می‌یابد؛
5. استفاده از مواد نگهدارنده که سمی اند و با افزودن به انواع غذاهای روزمره موجب آلودگی آن‌ها و بروز بیماری‌های صعب العلاج، از جمله بیماری‌های بدخیمن کبدی، می‌شود.
تمام این موارد فشارهای خطرناکی را به کبد انسان وارد می‌کند و عوارض زیر را به دنبال دارد:
1. بالا رفتن آنزیم‌های کبدی (sgot ,sgpt)؛
2. اختلالات عصبی که موجب می‌شود غدد درون ریز انسان (از جمله کبد) از حالت عادی خارج شده و نظم بدن مختل شود؛
3. با انواع استرس‌ها و عصبیت‌ها، کبد صفرای بیش از حد تولید می‌کند؛
4. استفاده از غذاهای چرب و سرخ کردنی که موجب ایجاد سنگ در کیسه صفرا شده و شخص را دچار درد و ناراحتی می‌کند؛
5. استرس و عصبی شدن موجب فشار زیاد به کبد می‌شود و در نتیجه کبد تولید چربی (کلسترول) می‌کند. به مرور زمان، چنین شخصی کبد چرب خواهد داشت؛
6. استرس‌ها و عصبیت‌های زندگی موجب بالا رفتن آنزیم LDH درخون شده، افسردگی‌های مزمن را در پی خواهد داشت؛
7. نداشتن نظم و برنامه در زندگی و استفاده از غذاهای مصنوعی که موجب کار طاقت فرسای کبد شده، آنزیم‌های آن را بالا خواهد برد. بر اثر مداومت و اصرار بر مصرف چنین غذاهایی، کبد دچار انواع هپاتیت، سیروز و انواع تومورها و کیست‌های کبدی خواهد شد.
حال به بیان تعدادی از بیماری‌های کبدی می‌پردازیم تا علل بیماری و روش بهبود مشخص شود. سعی ما بر این است که از وقوع این نوع بیماری‌ها حتی الامکان پیشگیری شود، چون پیشگیری مقدم بر درمان است.

2. انواع هیپاتیت (1)

هپاتیت توسط ویروس‌ها A، B و نه A و نه B و ویروس دلتا ایجاد می‌شود. این بیماری بین حالت‌های خفیف یا بدون علامت تا حالت شدید متغیر است. بیماری می‌تواند به طرف مزمن شدن برود و نواحی‌ای از بدن به غیر از کبد را مبتلا سازد. بعد از دور کمون، زاد و ولد ویروس به حداکثر رسیده و به دنبال آن ویروس در مایعات و ترشحات بدن ظهور می‌یابد و نکروز سلول‌های کبدی، همراه با پاسخ التهابی همراه خواهد شد.

علل بیماری:

انواع مختلف ویروس‌ها ایجاد هپاتیت می‌کنند، ولی شایع تر از همه E,D,C.B,A است. هپاتیت A از راه مدفوعی - دهانی منتقل می‌شود. و عمدتاً به طرف مزمن شدن نمی رود.، اما هپاتیت B از راه تزریق منتقل می‌شود و می تواند به صورت مزمن در آید.
هپاتیت C از راه تزریق و انتقال خون آلوده منتقل می‌شود. هپاتیت E عمدتاً از راه دهانی منتقل می‌شود و نهایت اینکه نوع D که انتقال تزریقی دارد اغلب با نوع B همراه است.

2-1. هپاتیت A

این نوع هپاتیت درمیان مردم به نام یرقان شناخته می‌شود. بیماری شروعی ناگهانی دارد، با علائم تب، بی حالی، بی اشتهایی، تهوع و دل درد و بعد از چند روز علائم زردی نیز بروز می‌کند. بروز بیماری به صورت اشکال بدون نشانه بالینی و پنهانی مشخص می‌شود. این بیماری شبیه هپاتیت E است.

توجه:

ویروس این بیماری از طریق جوشاندن از بین می‌رود.

2-2 . هپاتیت B

هپاتیت B یا سرمی یک بیماری حاد عفونی است با یک دوره کمون طولانی که عمدتاً از راه غیر روده‌ای منتقل می‌شود و می‌تواند موارد حاد و مزمن کبدی یا خارج کبدی را موجب شود. میزان کشندگی این بیماری 1 درصد است که بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد. هپاتیت B زمانی که با ویروسD همراه شود اشکال شدید بیماری را موجب می‌شود.

توجه:

حدود نیم درصد مردم دنیا ناقل مزمن بیماری هستند. این بیماری در سراسر جهان وجود دارد ولی درنواحی گرمسیر به صورت بومی وجود دارد. شیوع این بیماری به عوامل رفتاری، زیست محیطی و میزبان بستگی دارد.

راه‌های انتقال:

انتقال هپاتیت B بیشتر از راه سرنگ آلوده، خال کوبی، سوراخ کردن گوش، تماس با خون آلوده، ختنه غیر بهداشتی و... صورت می‌گیرد.

2-3 . هپاتیت C

هپاتیت C عامل 90 تا 95 درصد موارد هپاتیت پس از تزریق خون است و همین طور علت اصلی بیمای مزمن کبدی و هپاتو سلولارکارسینوما است.

توجه:

بعضی از خوانندگان محترم ممکن است که به یکی از این نوع هپاتیت‌ها دچار شده باشند، اما با بررسی‌هایی که خود انجام داده‌اند، در تعجب هستند که هیچ یک از این موارد فوق شامل حالشان نبوده و این سؤال را از خودشان یا از پزشک مربوطه خود دارند که چگونه به این بیماری دچار شده اند. ولی جوابی را دریافت نمی کنند!

نظر نگارنده در مورد بیماری هپاتیت:

غذایی که انسان می‌خورد، از طریق دهان وارد معده می‌شود؛ سپس به مرور وارد روده و در نهایت جذب خون می‌شود. خون که حاوی مواد غذایی است، از طریق سه رگ وارد کبد می‌شود. کبد نیز با بررسی مواد غذایی موجود در خون شروع به ساختن آنزیم‌های مربوط می‌کند (کبد بیش از 50،000 نوع آنزیم را می‌سازد).
کبد بعد از ساختن آنزیم‌ها، اجازه می‌دهد که مواد غذایی مفید از یک رگ خروجی کبد برای غذا رسانی به همه بافت‌های بدن ارسال شود. اما مواد غذایی مضری را که کبد تشخیص می‌دهد، اجازه خروج را به آن مواد غذایی نمی دهد و به مرور زمان این مواد در کبد انباشته می‌شود. با گذشت زمان و رعایت نکردن نوع تغذیه، مواد مضر در کبد افزایش می‌یابند؛ این مواد به مرور گندیده و انواع ویروس‌ها را تولید می‌کنند.
ضمناً استرس‌ها و ناراحتی‌های روزمره و همچنین نوع تغذیه و استفاده بیش از حد از مواد سمّی و خطرناک که به غذاها افزوده می‌شود، نیز از عوامل مهم این بیماری به حساب می‌آیند.
باید توجه داشت که خداوند سبحان سالانه یک ماه (رمضان) را برای تخلیه مواد زائد کبدی مقرر کرده است، ولی ما انسان‌ها به جای اینکه دراین مدت کبد را پاکسازی کنیم، بر اثر پُر خوری مواد زائد را در کبد افزایش می‌دهیم!
نگارنده این نظر را می‌پذیرد که ویروس، کبد را بیمار می‌کند، اما چرا همه به بیماری کبدی دچار نمی شوند؟ خداوند سبحان در کبد انسان سلول‌های ارزشمندی به نام کوپفر کبدی قرار داده است که آنتی ویروس تولید می‌کند و انواع ویروس‌ها را از بین می‌برد. پس با ناامن کردن محیط کبد، می‌توانیم بر انواع ویروس‌ها غلبه کنیم و این نظریه‌ی کاملاً علمی است.
با استفاده از غذاهای مفید برای کبد می‌توانیم هم از مبتلاشدن به این نوع بیماری‌ها پیشگیری کنیم و هم در صورت مبتلا شدن، از این بیماری نجات پیدا کنیم؛ البته به شرطی که از عصبی شدن و حرص خوردن و حسابی بودن و زودرنجی بپرهیزیم.

روش طب قرآنی برای این بیماری:

امروزه برای درمان این بیماری معمولاً از آمپول‌های اینترفرون استفاده می‌کنند؛ اما در روش طب قرآنی که با روش پزشکی متفاوت است، بیمار باید به مدت 30 تا 40 روز موارد زیر را دقیقاً رعایت کند:
1. رعایت مسائل بهداشتی و پرهیز از استرس و هر گونه فشار عصبی؛
2. خودداری از مصرف غذاهای مضر و نیز پرهیز کامل از فرآورده‌های حیوانی؛
3. روزانه بین نیم تا یک کیلو شاه توت با 100 گرم عسل مخلوط و به مرور در طول روز میل شود؛
4. پرهیز از مصرف غذاهای پخته؛
5. استفاده از سبزیجات و انواع میوه جات به استثنای موز؛
6. پرهیز از داشتن یبوست مزاج؛
7. استفاده از ترشیجات طبیعی مانند انار می‌خوش، آلو بخارا، زرشک و آلوچه برقانی و لیموترش تازه، آلبالو، گیلاس و هلوی رسیده و خنک؛
8. نوشیدن 3 تا 4 لیوان نکتار سیب خنک را (به آرامی)؛
9. نوشیدن روزانه 6 لیوان آب (نیم ساعت قبل و 2/5 ساعت بعد از غذا)؛
10. جویدن هر لقمه غذا بین 50 تا 60بار؛
11. نرمش و ورزش سبک.
بعد از بهبودی کامل توصیه می‌شود که غذاهای ممنوع میل نشود. همچنین بهتر است تا مدتی ازگوشت قرمز استفاده نشود.

توجه:

به این دسته از بیماران پیشنهاد می‌شود که از مصرف خرما و موز خودداری کنند.

3. بیماری یرقان (2)

یرقان به معنی زرد رنگ شدن بافت‌های بدن و از جمله زرد رنگ شدن پوست و بافت‌های عمقی است.

علل بیماری:

علت یرقان وجود مقدار زیاد بیلیروبین در مایعات خارج سلولی است که به شکل بیلیروبین آزاد یا به شکل بیلیروبین مزدوج است. غلظت طبیعی بیلیروبین پلاسما شمال بیلیروبین آزاد و مزدوج به طور متوسط 0/5 میلی گرم در هر 100 میلی لیتر پلاسما است. در بعضی حالات غیر طبیعی این مقدار می‌تواند تا 40 میلی گرم در 100 میلی لیتر پلاسما افزایش یابد و قسمت زیادی از آن از نوع مزدوج باشد. هنگامی که غلظت از حدود سه برابر طبیعی بالاتر رود، پوست معمولاً شروع به زرد شدن می‌کند.
عواملی که موجب بروز بیماری یرقان در شخص می‌شوند عبارتند از:
1. افزایش انهدام گویچه‌های سرخ با آزاد شدن سریع بیلیروبین به خون؛
2. انسداد مجاری صفراوی یا آسیب سلول‌های کبدی به طوری که حتی مقادیر طبیعی بیلیروبین نتواند به داخل لوله‌ی گوارش دفع گردد.
مورد اول را یرقان همولیتیک و مورد دوم را یرقان انسدادی گویند. با مراجعه به آزمایشگاه‌های تشخیص طبی مشخص می‌شود که در یرقان همولیتیک تقریباً بیلیروبین از نوع آزاد است، اما در یرقان انسدادی نوع بیلروبین از جنس مزدوج است. دیگر اختلاف مهم بین بیلیروبین آزاد و مزدوج آن است که کلیه‌ها می‌توانند مقادیر کمی بیلیروبین مزدوج را دفع کنند، اما قادر نیستند بیلیروبین آزاد چسبیده به آلبومین را دفع کنند.

روش طب قرآنی:

چون این بیماری مربوط به کبد آدمی است، بهتر است که همان روش درمانی بیماری هپاتیت در مورد این بیماری نیز اعمال شود، تا هر چه سریع تر نتیجه حاصل شود:
1. بیمار از مصرف غذاهای مضر جداً خودداری نماید؛
2. بیمار از مصرف غذاهای گرمی بخش خودداری نماید (برای غذاهای گرمی بخش نگاه کنید به: فصل هشتم کتاب «15 روز تا سلامتی»)؛
3. بیمار به مدت 24 ساعت تا 48 ساعت از نکتار هلو با عسل و یخ استفاده نماید؛
4. بیمار روزانه 250 گرم شاه توت با 1 قاشق غذا خوری عسل میل کند؛
5. بیمار روزانه 5 تا 6 لیوان شربت عسل با لیموترش و یخ را به مرور میل نماید؛
6. بیمار روزانه 2 تا 3 لیوان نکتار سیبو یخ را میل کنند؛
7. غذای مصرفی بیمار بهتر است که سوپ جو و هویج و سبزیجات و آلو بخارا و اسفناج و گشنیز باشد و با لیموترش تازه و روغن زیتون میل شود؛
7. بیمار نباید به مدت 2 هفته از کلیه فرآورده‌های حیوانی استفاده کند؛
8. بیمار سعی کند که دچار یبوست مزاج نشود؛
9. بعد از بهبودی، تا 2 هفته از فرآورده‌های حیوانی استفاده نشود.

4. بیماری سنگ کیسه‌ی صفرا (3)

صفرایی که به طور مداوم به وسیله‌ی سلول‌های کبدی ترشح می‌شود، به طور طبیعی تا زمانی که وجود آن در روده‌ی باریک (دوازدهه) مورد نیاز نباشد در کیسه‌ی صفرا ذخیره می‌شود. حداکثر حجم کیسه‌ی صفرا فقط 30 تا 60 میلی لیتر است. با این وجود صفرای ترشح شده به مدت 12 ساعت (حدود 450 میلی لیتر ) می‌تواند درکیسه‌ی صفرا ذخیره شود؛ زیرا آب، سدیم، کلر، و بیشتر الکترولیت‌های کوچک دیگر به طور مداوم توسط کیسه‌ی صفرا جذب می‌شوند و در نتیجه، سایر اجزاء صفرا شامل املاح صفراوی، کلسترول، لیسیتین و بیلیروبین را تغلیظ می‌کنند. قسمت اعظم این جذب ناشی از انتقال فعال سدیم از طریق اپیتلیوم کیسه‌ی صفرا است. صفرا به طور طبیعی تا حدود 5 برابر تغلیظ می‌شود، اما می‌تواند حداکثر تا 12 و گاه تا 20 برابر تغلیظ شود.

علل تشکیل سنگ صفرا:

1. جذب بیش از حد آب از صفرا:
2. جذب بیش از حد املاح و لیسیتین از صفرا؛
3. ترشح بیش از حد کلسترول در صفرا؛
4. التهاب اپیتلیوم صفرا که موجب تشکیل سنگ صفرا می‌شود؛
5. استفاده بیش از حد از فرآورده‌های حیوانی و نوشیدن بیش از حد چای؛
6. ننوشیدن روزانه حدود 6 تا 8 لیوان آب؛
7. عصبی شدن و تولید چربی‌های زیاد توسط کبد انسان؛
8. داشتن یبوست مزاج و توقف بیش از حد غذا در روده‌ی بزرگ؛
9. استفاده نکردن به مقدار کافی از سبزیجات و میوه جات فصل؛
10. نوشیدن مایعات همراه غذا و یا استفاده‌ی مدام از ماست؛
11. تعریق بیش از حد بدن در طول روز که منجر به یبوست‌های حاد و مزمن می‌شود؛
12. رژیم پر چربی برای سالیان متمادی زمینه‌ی ابتلا به سنگ صفرا را افزایش می‌دهد، چرا که مقدار کلسترول در صفرا تا حدودی به مقدار چربی که شخص می‌خورد بستگی دارد.

روش طب قرآنی:

برای بهبود این بیماری توصیه و پیشنهاد می‌شود:
1. از غذاهای ممنوع و کلیه‌ی فرآورده‌های حیوانی استفاده نشود؛
2. از غذاهای گیاهی که حالت ملین داشته باشند استفاده شود؛ گیاهانی مانند: گشنیز، اسفناج، آلو بخار، مویز، انواع سبزیجات، هویج، بامیه، جو، روغن زیتون، روغن کنجد و کنجد با پوست، آلوچه برقانی، سرکه‌ی سیب، تمبر هندی آب غوره و زرشک و لیمو ترش تازه و شاه توت و...؛
3. روزانه 8 تا 10 لیوان آب که یک قاشق مربا خوری سرکه‌ی سیب به هر لیوان افزوده شده، استفاده شود (نیم ساعت قبل و دو و نیم ساعت بعد از غذا)؛
4. از نرمش و ورزش سبک غفلت نشود؛
5. از عصبی شدن وحرص خوردن پرهیز شود؛
6. روزانه یک وعده کنجد با پوست و 3 عدد خرما و 10 عدد آلوبخار به عنوان شام میل شود؛
7. هفته‌ای 3 بار سوپ جو و هویج و گشنیز و اسفناج و 10 عدد آلو بخار و مقداری زردچوبه را طبخ نموده، اجازه دهید تا کاملاً جا بیفتد و لعاب دار شود. هنگام مصرف، روغن زیتون و روغن کنجد و مقدار قابل توجهی آب لیمو ترش تازه را به سوپ افزوده میل کنید؛
8. روزی دو بار سالاد فصل با آب لیمو ترش تازه و روغن زیتون، قبل از غذا میل شود؛
9. روزانه چند لیوان نوشیدنی با آب لیمو ترش تازه استفاده شود؛
10. از تمبر هندی به عنوان طعم دهنده‌ی غذا استفاده شود؛
11. مهمترین، نداشتن یبوست مزاج است؛
12. استفاده از شیرینی جات قنادی و غذاهای چرب سرخ شده عامل مهم دیگری برای ایجاد سنگ صفرا است؛
13. استفاده‌ی بیش از حد چای غلیظ در رژیم روزانه موجب چنین بیماری‌ای خواهد شد؛
14. پیشنهاد می‌شود که روزانه 3 تا 4 لیوان آب خیار سالادی میل شود.

توجه:

بهبودی این بیماری بستگی به اندازه‌ی سنگ دارد و زمان زیادی را به خود اختصاص می‌دهد

5. بیماری سیروز کبدی

این بیماری با سفت و سخت شدن تدریجی سلول‌های کبدی پدید می‌آید که اگر درمان نشود سفتی کبد ادامه پیدا می‌کند و به مرور از کار می‌افتد. در این حالت، عروق مری و معده دچار بیماری واریس می‌شوند که اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، عروقی که دچار واریس شده اند خون ریزی می‌کنند. در این حالت، معمولاً برای بیمار نمی توان کار خاصی را انجام داد. بنابراین بهترین زمانی که می‌شود برای این نوع بیماران کمکی انجام داد، زمان ابتدای بیماری است. یعنی زمانی که عروق دچار واریس نشده اند.

علل بیماری:

مهم ترین و اصلی ترین علت این بیماری، ادامه بیماری‌های هپاتیت است که به موقع درمان نشده و باعث سیروز کبد شده است. علل دیگری نیز وجود دارد که عبارتند از: چرب شدن کبد، بالا رفتن آنزیم‌های کبدی، انسداد مجاری کبدی و در نهایت عفونت‌های کبدی.

روش طب قرآنی برای این بیماری:

این بیماری نیز مثل بیماری‌های هپاتیت با رعایت کردن مسائل زیر بهبود می‌یابد:
1. مسائل بهداشتی کاملاً رعایت شود؛
2. از مصرف کلیه غذاهای مضر و ممنوع خودداری شود؛
3. از کلیه فرآورده‌های حیوانی مطلقاً استفاده نشود؛
4. از یبوست مزاج پرهیز شود؛
5. از عصبی شدن و حرص خوردن شدیداً پرهیز شود؛
6. به مدت 30 تا 40 روز رژیم ذیل دقیقاً رعایت شود:
6-1. روزانه نیم تا یک کیلو شاه توت با 100 گرم عسل مخلوط و به مرور در طول روز میل شود؛
6-2. از مصرف غذاهای پخته پرهیز شود؛
6-3. از مواد خام گیاهی (سبزیجات و انواع میوه جات) به استثنای موز وخرما استفاده شود؛
6-4. بهتر است که از ترشیجات طبیعی مانند: انار می‌خوش، آلو بخارا زرشک و آلوچه برقانی و لیمو ترش تازه، آلبالو، گیلاس و به خصوص هلوی رسیده و خنک استفاده شود؛
6-5. روزانه 6 لیوان آب میل شود (نیم ساعت قبل و 2/5 ساعت بعد از غذا.
6-6. روزانه 3 تا 4 لیوان نکتار سیب خنک را به آرامی میل شود؛
6-7. هر لقمه غذا بین 50 تا 60 بار جویده شود.
7. بعد از بهبودی کامل توصیه می‌شود که غذاهای ممنوع میل نشود و تا مدتی از گوشت قرمز استفاده نشود.

6. تومورهای کبدی

تومورهای کبدی علل مختلفی دارند، از جمله: انواع بیماری‌های بدخیم که به مرور زمان موجب متاستاز می‌شوند و در قسمت‌های مختلف بدن از جمله کبد انواع تومورها را پدید می‌آورند. تومورهای کبدی انواع مختلفی دارد: تورمورهای خوش خیم و تومورهای بدخیم.

روش طب قرآنی:

برای بهبودی این نوع بیماری، روشی را که برای برطرف کردن بیماری‌های هپاتتیت توصیه شده است را به دقت انجام دهید.
روزانه حدود 10 لیوان آب بنوشید. استنشاق هوای سالم و مقداری فعالیت‌های فیزیکی بهبودی را سریع تر خواهد کرد. نداشتن یبوست مزاج و استفاده از روغن زیتون بکر نیز بسیار مفید است.
داشتن آرامش و استفاده از غذاهای گیاهی، خصوصاً میوه جات تابستانی مانند: آلبالو، گیلاس، آلوی سیاه و آلوی زرد، زرشک آبگیری شده و زرشک تازه، زغال اخته، آلوچه، تمبر هندی شیرین، هلوی رسیده و شیرین، خیار، گرمک، هندوانه، آلوبخارا، آلو قطره طلای رسیده، توت سفید و توت سیاه و شاه توت، انگور، گلابی و سیب که بسیار برای این بیماری و سایر بیماری‌ها مفید است.
توجه: بهترین روش برای بهبودی این بیماری استفاده‌ی مطلق از غذاهای گیاهی خام و میوه جات و آب میوه جات طبیعی همراه با عسل و یا به صورت نکتار است. داشتن آرامش خاطر و فکر مثبت نیز عامل بسیار مهمی برای بهبودی این بیماری و سایر بیماری‌های دیگر است.

پی‌نوشت‌ها:

1. شایع ترین بیماری‌های واگیر و غیر واگیر، ص67.
2. فیزیولوژی گایتون، ج3، ص 1679.
3. همان منبع، ص 1563.

منبع مقاله :
خدادادی، جمشید، (1391)، خلاصه‌ی عسل درمانی، تهران: مؤسسه نشر شهر، چاپ اول